Trainingen, kliniek en outreach

Wat gaat de tijd toch snel, alweer een week voorbij! Vorige week woensdag en donderdag hebben we voorlichting gegeven in een school. Deze school zag er niet zo uit als de scholen in Nederland maar er waren in ieder geval bankjes waar de vrijwilligers op konden zitten. Deze keer met behulp van een flipchart en onze eigen kunstwerken hebben we weer uitgelegd wat kanker is en wat vertelt over het onderwerp pijn. Vandaag en gisteren hebben we hetzelfde gedaan in een kerkje in een andere community. Het is erg leuk om te zien dat alle groepen weer anders zijn, zo was de laatste groep erg enthousiast en stelden veel vragen. Ook zaten er een aantal mensen tussen met een aanstekelijke lach! We hebben ons prima vermaakt!

Dit weekend zijn we naar het strand geweest. Het was in 1 woord geweldig! Toen we met volle handen klaar stonden om te vertrekken dacht ik nog wel even, waar zijn we aan begonnen… Na een poos gewacht te hebben was eindelijk de minibus vol, en dan ook echt propvol, ging deze vertrekken. Toen we anderhalf uur onderweg waren zagen we het meer al! Wat een prachtig uitzicht! Ook liepen er apen aan de kant van de weg, wat ook altijd leuk om te zien is in het wild. Aangekomen op plaats van bestemming was het even zoeken, maar uiteindelijk wel het goede strand gevonden. Eerst even bijgekomen en toen de tent opgezet! Wat ons (met een klein beetje hulp) helemaal gelukt is! Toen het schemerig werd heeft de guard van het strand een lekker vuurtje voor ons aangestoken. Aan het strand met een vuurtje en ondertussen het Afrikaanse Bao game spelen, wat wil je nog meer?! Naja, een zacht bed was wel lekker geweest en de onweer en regen had ook nog wel weg mogen blijven ;) Helaas was de zon iets feller dan we gewend zijn en lopen we nu met loshangende vellen op ons hoofd.

Tijdens de kliniekdagen verbaas ik me er al helemaal niet meer over wanneer patiënten hun eigen leeftijd niet weten. Laatst zei een man dat hij 45 was, terwijl op zijn Health Pasport een heel ander geboorte jaar stond, hij bleek dus ook al bijna 60 te zijn. Ook kwam er een jong meisje met een geïnfecteerde wond aan het been. Wij mochten de wond verzorgen en zo werd dit dus ons projectje. Nu een week later ziet de wond er gelukkig al stukken beter uit!
Verder zijn we nog veel outreach geweest, wat ik toch het leukst vind van onze stage. En je hart breekt als je een klein jongetje van 2 maanden ziet, waarvan de moeder bij de geboorte is overleden en de vader ergens anders woont met een andere vrouw en niets van de baby wil weten... Gelukkig heeft de schoondochter van de overleden moeder zich ontfermt over het jochie. Alleen heeft ze geen geld om goede babymelk en kleertjes te kopen. De volgende dag zijn we maar gauw opzoek gegaan naar een blik met goede melkpoeder. Op de zelfde dag kwamen we ook een oude, blinde vrouw van 92 tegen, wat een leuke vrouw! Ze was al een poos niet uit bed geweest en fleurde helemaal op toen we haar uit bed hadden geholpen en ze met onze hulp weer een stukje had gelopen. Zoals je hoort komen we van alles tegen tijdens de huisbezoeken. Zo is er ook een cliënt met slokdarmkanker, waarvan we de tumor zichtbaar groeit. Gelukkig word de pijn verminderd door middel van morfine, toch heb ik het ontzettend met haar te doen vooral als ze ook nog pijn aangeeft aan de andere kant van haar hals. En niet alleen met haar, ook met haar kinderen waarvan de jongste 7 jaar oud is. Bij een andere vrouw die een hersenbloeding had gehad en daarom veel moet oefenen hadden de mensen daar zelf een oefenbrug gemaakt! Ontzettend goed van ze en erg creatief! Ook lieten ze trots de slang zien die ze 3 dagen geleden dood hadden gemaakt. Als decoratie hing die nu aan de muur. Soms is de auto een ambulance, we kwamen een zieke en ontzettend magere man tegen. Hij lag in een open hokje op een plastic zak op de grond. Omdat we toen toch terug gingen naar Matunkha en dat richting het ziekenhuis is hebben we hem daar heen gebracht. Maar de weg was niet naast het huis, dus eerst werd de man op de rug naar de auto gedragen. Op zulke momenten zou een brancard wel erg handig zijn geweest.
Er is veel geld nodig om de mensen, zoals het jongentje van 2 maanden en pijnmedicatie voor palliatieve patiënten, te helpen. Dus als je wilt helpen kan dat door geld te geven. 607729104 t.n.v. Elsbeth Folbert onder vermelding Matunkha. Ik zal zorgen dat het geld goed besteed word met hulp van Hilde.

Volgende week hopen we weer verder te gaan met presentaties geven tijdens de training. Ook mogen we binnenkort een voorlichting geven aan de kinderen op de school van Matunkha over tanden poetsen! Natuurlijk hopen we ook zoveel mogelijk patiënten nog te helpen, zowel in de kliniek als outreach. Verder moeten we ons nodig richten op de opdrachten voor school, waarvoor we nu wel concrete plannen hebben. Zo mogen we een palliative care day organiseren op Matunkha voor een aantal patiënten, wat ik nog wel zal beschrijven in een volgende blog.

Lieve groet uit Rumphi!