Eerste ervaringen
Door: Elsbeth Folbert
Blijf op de hoogte en volg Elsbeth
07 Maart 2014 | Nederland, Vriezenveen
Beste allemaal
Hier is dan eindelijk de eerste blog vanuit het warme hart van Afrika! Om te beginnen: Het is hier geweldig!! Vanaf de eerste dag, en ik denk tot de dag dat ik vertrek, blijf ik me verbazen over het mooie landschap. Alles is op dit moment groen en overal zie je bergen. Dat je in Malawi geen boete krijgt voor toeteren kwam ik tijdens de eerste minuten in de taxi al achter. Overal langs de weg lopen mensen en een keer toeteren betekent dat ze aan de kant moeten gaan, want de bus/auto remt niet.
Op Schiphol hadden we meteen al een probleem, we werden niet toegelaten. Waarschijnlijk heeft Malawi de regels in 2014 aangescherpt en mag je niet zonder bewijs langer dan 3 maanden in Malawi verblijven. Aangezien wij dit niet wisten en we er langer zouden verblijven was de enige oplossing op dat moment om onze ticket om te boeken. Nu hopen we dus 20 mei al terug te gaan naar Nederland. De reis is verder goed verlopen. eenmaal aangekomen in Lilongwe was de koffer van Karin ergens onderweg blijven steken. Gelukkig was mijn koffer er wel en na het nodige geregeld te hebben zijn we met de taxi richting de lodge vertrokken. Eenmaal daar aangekomen hebben we ons lekker gedoucht. Wel een koude douche, maar dat was helemaal niet erg aangezien het buiten toch lekker warm was. Nadat we goed hebben geslapen, kregen we die ochtend een heerlijk ontbijt!
Gewoon lekker normaal brood met jam en pindakaas, wat goed smaakte na het vliegtuigvoedsel. Vervolgens zijn we op tijd vertrokken met de taxi naar het busstation van Lilongwe. Nadat we uiteindelijk wat dollars konden wisselen voor kwacha's mochten we in een bus stappen. Het duurde ongeveer nog een uur voordat de bus ook daadwerkelijk ging vertrekken. Na 6 uur rijden met constant een prachtig uitzicht kwamen we aan in Mzuzu. Daar moesten we de bank opzoeken om geld te pinnen. Na lang zoeken, en ondertussen alle taxichauffeurs te vertellen dat we niet meewillen hebben we wat geld kunnen pinnen. Helaas niet erg veel omdat de automaat leeg was.
Vanuit Mzuzu zijn we de laatste 70 km met een Matunkha auto meegereden naar plaats van bestemming, waar een lekkere pizza op ons wachtte. We werden hartelijk ontvangen door Hilde en hun 2 zoontjes en Benny, een andere Nederlands vrijwilliger, waar we samen mee hebben gegeten. Het was fijn om weer Nederlands te kunnen praten tegen andere mensen! Het was een hele verassing toen we aankwamen bij ons huisje. Want voor Afrikaanse begrippen ziet ons huisje er super luxe uit, waar wij ons prima gaan redden de komende maanden! Omdat we om 6 uur aankwamen op Matunkha Centre en het toen al donker was, was het de volgende morgen nog een complete verassing hoe de omgeving er precies uit zou zien en die viel absoluut niet tegen! Dat weekend hebben we een rondleiding van Jorrit gehad over Matunkha Centre. Verder hebben we lekker rustig aangedaan en genoten van het lekkere weer en de omgeving.
De eerste werkweek was in het ziekenhuis. Omdat we daar 1 week zouden zijn hebben we ervoor gekozen om elke dag op een andere afdeling te kijken. Maandag zijn we na een rondleiding van Hilde door het ziekenhuis begonnen op Female Ward. Daar werd het me meteen duidelijk hoe het personeel met de cliënten omgaat, er is totaal geen belangstelling voor de cliënten, de meesten weten niet eens welke medicijnen ze krijgen . Het aanprikken van een infuus gaat hier op goed geluk. Toen het na de 4e keer nog niet gelukt was zag Karin ineens wel erg wit, maar na de frisse buitenlucht ging het wel weer. Ondertussen was het de verpleegkunige gelukt een infuus aan te prikken na 8 pogingen. Dinsdag zijn we op Children Ward geweest, woensdag op Marturnity. Toen we hoorden dat een vrouw naar de operatie kamer werd gestuurd voor een keizersnee hebben we meteen gevraagd of we mee mochten, wat geen enkel probleem was. Nadat we ons in de mooie groene pakjes hadden gehesen en de vieze laarzen aan hadden getrokken waren we er klaar voor. Het was indrukwekkend, maar mooi om te zien! In het begin ademden de kindjes (het was een tweeling) nog niet, maar nadat ze beademd waren gelukkig wel! Toen het eerste kindje geboren was moest Karin wel weer even gaan zitten omdat ze weer erg wit zag en ontzettend stoned voor zich uit keek, het scheelde niet veel of ze was flauwgevallen. De volgende dag zijn we weer naar Marturnity geweest omdat we van de afdeling zelf weinig hadden gezien aangezien we bij de operatie waren. Die dag hebben we voor het eerst 2 bevallingen gezien. De laatste dag zijn we op Male Ward geweest. Daar was een man waarvan het been geamputeerd moest worden, wat wij natuurlijk wel erg interessant vonden. Nadat ik gezien heb hoe dat gaat hoop ik dat niet dat ik niet door een slang word gebeten... et lijkt me namelijk niets om de zaag te horen als ze je been doormidden zagen. Ondanks dat het niet mijn eigen been was bezorgde het me nu al kippenvel
In het weekend zijn we een dagje naar het strand geweest! Dat was echt heeeerlijk! Een ontzettend mooi strand met prachtig uitzicht. Toen het in de middag wat drukker werd mochten de mannen die graag cola met ons wouden drinken van mij best thuisblijven.
Die week erop zijn we begonnen in de kliniek op Matunkha Centre met Hilde. Aangezien ik deze blog nu al wel lang genoeg vind hoop ik daar de volgende keer wat over te schrijven!
Een warme groet uit het mooie Malawi van Elsbeth
Hier is dan eindelijk de eerste blog vanuit het warme hart van Afrika! Om te beginnen: Het is hier geweldig!! Vanaf de eerste dag, en ik denk tot de dag dat ik vertrek, blijf ik me verbazen over het mooie landschap. Alles is op dit moment groen en overal zie je bergen. Dat je in Malawi geen boete krijgt voor toeteren kwam ik tijdens de eerste minuten in de taxi al achter. Overal langs de weg lopen mensen en een keer toeteren betekent dat ze aan de kant moeten gaan, want de bus/auto remt niet.
Op Schiphol hadden we meteen al een probleem, we werden niet toegelaten. Waarschijnlijk heeft Malawi de regels in 2014 aangescherpt en mag je niet zonder bewijs langer dan 3 maanden in Malawi verblijven. Aangezien wij dit niet wisten en we er langer zouden verblijven was de enige oplossing op dat moment om onze ticket om te boeken. Nu hopen we dus 20 mei al terug te gaan naar Nederland. De reis is verder goed verlopen. eenmaal aangekomen in Lilongwe was de koffer van Karin ergens onderweg blijven steken. Gelukkig was mijn koffer er wel en na het nodige geregeld te hebben zijn we met de taxi richting de lodge vertrokken. Eenmaal daar aangekomen hebben we ons lekker gedoucht. Wel een koude douche, maar dat was helemaal niet erg aangezien het buiten toch lekker warm was. Nadat we goed hebben geslapen, kregen we die ochtend een heerlijk ontbijt!
Gewoon lekker normaal brood met jam en pindakaas, wat goed smaakte na het vliegtuigvoedsel. Vervolgens zijn we op tijd vertrokken met de taxi naar het busstation van Lilongwe. Nadat we uiteindelijk wat dollars konden wisselen voor kwacha's mochten we in een bus stappen. Het duurde ongeveer nog een uur voordat de bus ook daadwerkelijk ging vertrekken. Na 6 uur rijden met constant een prachtig uitzicht kwamen we aan in Mzuzu. Daar moesten we de bank opzoeken om geld te pinnen. Na lang zoeken, en ondertussen alle taxichauffeurs te vertellen dat we niet meewillen hebben we wat geld kunnen pinnen. Helaas niet erg veel omdat de automaat leeg was.
Vanuit Mzuzu zijn we de laatste 70 km met een Matunkha auto meegereden naar plaats van bestemming, waar een lekkere pizza op ons wachtte. We werden hartelijk ontvangen door Hilde en hun 2 zoontjes en Benny, een andere Nederlands vrijwilliger, waar we samen mee hebben gegeten. Het was fijn om weer Nederlands te kunnen praten tegen andere mensen! Het was een hele verassing toen we aankwamen bij ons huisje. Want voor Afrikaanse begrippen ziet ons huisje er super luxe uit, waar wij ons prima gaan redden de komende maanden! Omdat we om 6 uur aankwamen op Matunkha Centre en het toen al donker was, was het de volgende morgen nog een complete verassing hoe de omgeving er precies uit zou zien en die viel absoluut niet tegen! Dat weekend hebben we een rondleiding van Jorrit gehad over Matunkha Centre. Verder hebben we lekker rustig aangedaan en genoten van het lekkere weer en de omgeving.
De eerste werkweek was in het ziekenhuis. Omdat we daar 1 week zouden zijn hebben we ervoor gekozen om elke dag op een andere afdeling te kijken. Maandag zijn we na een rondleiding van Hilde door het ziekenhuis begonnen op Female Ward. Daar werd het me meteen duidelijk hoe het personeel met de cliënten omgaat, er is totaal geen belangstelling voor de cliënten, de meesten weten niet eens welke medicijnen ze krijgen . Het aanprikken van een infuus gaat hier op goed geluk. Toen het na de 4e keer nog niet gelukt was zag Karin ineens wel erg wit, maar na de frisse buitenlucht ging het wel weer. Ondertussen was het de verpleegkunige gelukt een infuus aan te prikken na 8 pogingen. Dinsdag zijn we op Children Ward geweest, woensdag op Marturnity. Toen we hoorden dat een vrouw naar de operatie kamer werd gestuurd voor een keizersnee hebben we meteen gevraagd of we mee mochten, wat geen enkel probleem was. Nadat we ons in de mooie groene pakjes hadden gehesen en de vieze laarzen aan hadden getrokken waren we er klaar voor. Het was indrukwekkend, maar mooi om te zien! In het begin ademden de kindjes (het was een tweeling) nog niet, maar nadat ze beademd waren gelukkig wel! Toen het eerste kindje geboren was moest Karin wel weer even gaan zitten omdat ze weer erg wit zag en ontzettend stoned voor zich uit keek, het scheelde niet veel of ze was flauwgevallen. De volgende dag zijn we weer naar Marturnity geweest omdat we van de afdeling zelf weinig hadden gezien aangezien we bij de operatie waren. Die dag hebben we voor het eerst 2 bevallingen gezien. De laatste dag zijn we op Male Ward geweest. Daar was een man waarvan het been geamputeerd moest worden, wat wij natuurlijk wel erg interessant vonden. Nadat ik gezien heb hoe dat gaat hoop ik dat niet dat ik niet door een slang word gebeten... et lijkt me namelijk niets om de zaag te horen als ze je been doormidden zagen. Ondanks dat het niet mijn eigen been was bezorgde het me nu al kippenvel
In het weekend zijn we een dagje naar het strand geweest! Dat was echt heeeerlijk! Een ontzettend mooi strand met prachtig uitzicht. Toen het in de middag wat drukker werd mochten de mannen die graag cola met ons wouden drinken van mij best thuisblijven.
Die week erop zijn we begonnen in de kliniek op Matunkha Centre met Hilde. Aangezien ik deze blog nu al wel lang genoeg vind hoop ik daar de volgende keer wat over te schrijven!
Een warme groet uit het mooie Malawi van Elsbeth
-
07 Maart 2014 - 18:51
Florence En Maas:
He Elsbeth! Wat klinkt dat allemaal geweldig! Vooral die mannen met cola haha.
Alleen bij het lezen van de beenamputatie kreeg ik al de kriebels!
We zijn blij dat je het naar je zin hebt en kijken alweer uit naar je volgende blog.
Geniet ervan!!
Liefs, Maas en Florence -
07 Maart 2014 - 19:33
Bertran En Willeke :
Wat mooi zeg om te horen zal voor jullie erg indrukwekkend zijn ,van ons hier uit westerhaar ook de alvast warme groetjes en heel veel succes op jullie verdere avontuur tot snel weer -
07 Maart 2014 - 20:32
Frida Zwijze:
hoi elsbeth, met erg veel belangstelling heb ik je verslag gelezen.
wat een gewaarwording in zo'"n ver land.
veel succes en plezier daar met je vriendin.
groetjes vanuit het zonnige vjenne. -
07 Maart 2014 - 21:40
Arie En Anita:
Ha Elsbeth,
Wat leuk om te horen dat het goed gaat. Al die verhalen over het infuus, bevallingen en beenamputatie. Lijkt mij niet prettig om te zien. Maar ja, ben ook echt geen verpleegster. Veel succes en hopelijk leer je nog veel bij, en geniet ook een beetje van het mooie landschap.
Groetjes uit Nieuwerkerk -
07 Maart 2014 - 22:57
Henny:
Hai Elsbeth
Wat een belevenissen is zo 'n korte tijd zeg
Indrukwekkend .
Genieten daar hoor ben stiekum best een beetje jaloers op je .
Maar wij wonen nu een een heerlijk huisje dus hier hebben we ook mooie dingen
-
08 Maart 2014 - 21:56
Gonda.andré:
Hoi Elsbeth, zeer bijzonder. Van zo'n amputatie zou ik ook wit wegtrekken. Maar zo te lezen maak je gelukkig ook veel andere indrukwekkende dingen mee. Benieuwd naar je volgende blog... #genietze
Gonda en André en kids -
10 Maart 2014 - 18:42
Dinand En Anita:
Lieve Elsbeth,
Wat een mooi verhaal heb je geschreven, het blijft bijzonder om zo op grote afstand iets van jouw belevenissen te kunnen meemaken ! Maar wat heb je al een heftige dingen meegemeekt in deze korte periode. Je hebt de rafelranden van het leven al wel meegemaakt in Afrika zo blijkt uit je verhaal.
Gelukkig heb je ook mooie dingen meegemaakt, zoals de geboorte van kinderen, die het misschien wel niet hadden geredt als er geen gezondheidszorg in de buurt was geweest. Als ik je verhaal zo lees dan spreekt daar een stuk betrokkenheid, emphatie en motivatie uit die je nodig hebt om als verpleegkundige te kunnen functioneren. Leuk om te zien dat je zo vol overgave kiest voor het werk in de zorg ! Hopelijk mag je nog veel leerzame en indrukwekkende ervaringen opdoen en zo met jou kennis en kunde tot zegen zijn voor de mensen in Malawi.
Gods zegen en nabijheid toegewenst, ook voor je "collega" Karin.
Met een hartelijke groet uit Lunteren,
Dinand, Anita, Jedidja en Matthias
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
